.png)
Welkom op de splinternieuwe website van Soul in Bloom
Enkele maanden geleden had ik een droom. Ik was zo'n beetje halfwakker, niet helemaal aan het slapen, maar ook niet helemaal wakker... In die droom wandelde ik door een dichte mist. Ik kon niets zien, af en toe was er een vaag silhouet van een obstakel waar ik probeerde niet tegenaan te botsen. Ik strompelde rond, viel op de grond, stond weer recht, botste tegen iemand aan en ging weer verder. Ik herkende niemand en begreep niet waar ik was. Soms zag ik in de verte een lichtje waar ik naartoe probeerde te stappen.
Die lichtjes waren figuren die rondwandelden door de mist met zo van die ouderwetse lantaarns. In de buurt van die lichtjes werd de mist wat minder dicht. En daar was het ook gemakkelijker om je tenen niet te stoten aan voorwerpen die in de weg stonden.
Af en toe raakte ik zo'n lichtje dan weer kwijt, maar ik begreep wel ik de weg uit de mist alleen maar zou kunnen vinden als ik mij een weg zou proberen te banen van lichtje naar lichtje.
Even later merkte ik dat er een soort van groep ontstaan was. Het waren bijna allemaal volwassenen, maar er waren ook enkele kinderen bij. Sommigen droegen een lantaarn, anderen niet. Er was ongelooflijk veel samenhorigheid in onze groep. Degenen met de lantaarns verlichtten de weg en waarschuwden iedereen voor de obstakels. De anderen hielpen elkaar om de obstakels te overwinnen. Na een lange tocht door rivierbeddingen en over smalle padden bezaaid met rotsblokken, kwamen we met onze groep aan in de buitenste lagen rond de mist. Daar was de mist veel dunner.
Toen we aan de rand van de mist kwamen, strekte een oneindige ruimte zich voor ons uit. De oneindigheid deed me duizelen. Maar toen ik aan die eindeloosheid gewend raakte, merkte ik een grote cirkel van vuurtorens rond de mist. De vuurtorens wierpen hun lichtbundels op de mist en ik begreep dat de lantaarndragers die vuren gebruikt hadden om te navigeren door de dichte. De mensen met de lantaarns begroetten de vuurmakers in de vuurtorens. En sommigen wisselden elkaar af. Degenen die de vuren hadden aangemaakt, namen de lantaarns over en stapten op de mist af. Anderen namen dan weer een plek in bij de vuren in de vuurtorens.
Degenen die net als ik voor het eerst uit de mist gestapt waren, namen als vanzelfsprekend een taak op aan de vuurtorens. Het leek alsof iedereen precies wist wat er moest gebeuren. Ook ik nam een taak op en werkte mee.
't Is langs hier.
Een licht dat de weg toont naar de rand van de mist.
Mijn splinternieuwe website <3
コメント